Plac Zatonie

Nazwa Zatonie (dawniej Günthersdorf), nawiązuje do miejscowości przylegającej od południa do Zielonej Góry (dawniej Grünberg), posiadłości którą księżna odziedziczyła testamentem jako wiano i posag, po ojcu Piotrze Bironie. Księżna Dorota Talleyrand-Périgord po śmierci swojej najstarszej siostry Wilhelminy w tysiąc osiemset trzydziestym dziewiątym przybyła z Francji do Prus w celu uregulowania spraw majątkowych. Już od czerwca tysiąc osiemset czterdziestego roku do tysiąc osiemset czterdziestego czwartego księżna Dorota zamieszkuje w pałacu i tworzy ogród wraz z parkiem romantycznym. Po  jej śmierci w roku tysiąc osiemset sześćdziesiątym drugim dobra w Zatoniu i tytuł Dino, odziedziczył jej młodszy syn Aleksander Edmund. Litografia na planszy przedstawia pałac w Zatoniu i jego otoczenie. Było to miejsce drogie jej sercu, do którego zawsze chętnie wracała. Kolejnym ważnym miejscem związanym z pobytem księżnej Doroty we Francji jest Plac Valançay.