Wejście do Pałacu
Fasady opracowane są w dwóch zasadniczych pasach horyzontalnych: cokołu, obejmującego całą przestrzeń sutereny i właściwej kondygnacji obejmującej parter i piętro. Obie górne kondygnacje rytmizowane są pionowymi, boniowanymi pasami, nałożonymi na wysunięte przed lico ściany pasy murów. Gra poszczególnych elementów elewacji podkreślona jest kolorystyką: biały – gzyms i wysunięte przed lico ściany pasy murów parteru i piętra, żółty – ściany kondygnacji parteru i piętra, szary – detale architektoniczne i boniowanie obramowań okiennych.
Znajdujące się nad oknami stiukowe maski – maszkarony – skomponowane zostały jako zworniki okien oraz dekoracja gzymsu koronującego. Znajdują się one na elewacjach zewnętrznych, ale też i na dziedzińcu. Każda z masek ma inny wyraz twarzy, jedne są straszne, inne śmieszne, przerażające, kpiące, chichoczące, spoglądające pobłażliwie, zaskoczone a niektóre wręcz zszokowane. Krótko mówiąc pełen przekrój nastrojów i zachowań ludzkich, a może diabelskich? W sumie jest ich na żagańskim pałacu sto dziewięćdziesiąt siedem.
Otaczająca pałac głęboka, sucha fosa, przez którą przerzucone są dwa mosty – dawniej drewniane, obecnie murowane, nawiązuje jeszcze do pallazzo in fortezza, Wallensteina. Po bokach bramy głównej, nad nią, zauważyć możemy otwory i koła do prowadzenia mostu zwodzonego.
Czerwone tablice umieszczone przy wejściu informują nas o ilości urzędów znajdujących się w parterowej części żagańskiego pałacu. Podobną funkcję parter pełnił już w połowie dziewiętnastego wieku, kiedy to znajdowały się tam urzędy i mieszkania osób pracujących na dworze książęcym między innymi: biuro naczelnej administracji, pokój urzędowy, mieszkanie dworskiego intendenta, pokój i antresola pokoju Schatzberga czy salon pokoju Hrabiego. To około sześć i pół tysiąca metrów kwadratowych powierzchni i około sto użytkowych pomieszczeń.
Barokowy pałac wraz z parkiem krajobrazowym należy do najcenniejszych pałaców i dworów w Polsce. Od dwa tysiące pierwszego roku znajduje się na liście, opracowanej przez Ośrodek Dokumentacji Zabytków w Warszawie, najważniejszych obiektów architektury zabytkowej obok Baranowa Sandomierskiego, Kozłówki, Łańcuta, Pszczyny, Łazienek czy Wilanowa.
Znajdujące się nad oknami stiukowe maski – maszkarony – skomponowane zostały jako zworniki okien oraz dekoracja gzymsu koronującego. Znajdują się one na elewacjach zewnętrznych, ale też i na dziedzińcu. Każda z masek ma inny wyraz twarzy, jedne są straszne, inne śmieszne, przerażające, kpiące, chichoczące, spoglądające pobłażliwie, zaskoczone a niektóre wręcz zszokowane. Krótko mówiąc pełen przekrój nastrojów i zachowań ludzkich, a może diabelskich? W sumie jest ich na żagańskim pałacu sto dziewięćdziesiąt siedem.
Otaczająca pałac głęboka, sucha fosa, przez którą przerzucone są dwa mosty – dawniej drewniane, obecnie murowane, nawiązuje jeszcze do pallazzo in fortezza, Wallensteina. Po bokach bramy głównej, nad nią, zauważyć możemy otwory i koła do prowadzenia mostu zwodzonego.
Czerwone tablice umieszczone przy wejściu informują nas o ilości urzędów znajdujących się w parterowej części żagańskiego pałacu. Podobną funkcję parter pełnił już w połowie dziewiętnastego wieku, kiedy to znajdowały się tam urzędy i mieszkania osób pracujących na dworze książęcym między innymi: biuro naczelnej administracji, pokój urzędowy, mieszkanie dworskiego intendenta, pokój i antresola pokoju Schatzberga czy salon pokoju Hrabiego. To około sześć i pół tysiąca metrów kwadratowych powierzchni i około sto użytkowych pomieszczeń.
Barokowy pałac wraz z parkiem krajobrazowym należy do najcenniejszych pałaców i dworów w Polsce. Od dwa tysiące pierwszego roku znajduje się na liście, opracowanej przez Ośrodek Dokumentacji Zabytków w Warszawie, najważniejszych obiektów architektury zabytkowej obok Baranowa Sandomierskiego, Kozłówki, Łańcuta, Pszczyny, Łazienek czy Wilanowa.