Zacisze Doroty (tablica)
Zacisze Doroty (DorotheasRuhe) usytuowane naprzeciwko szklarni w miejscu, w którym pośród drzew, spotykamy kamienny krąg, które nazywane było zaciszem, ustroniem Doroty lub „świątynią dumania” pośród świerków, jodeł, brzóz i lip. Wybujała miłość do kwiatów znalazła swój punkt kulminacyjny w bogatej aranżacji legendarnego dębu kwiatowego. W jego centralnym punkcie znajdował się dość pokaźny ścięty pień dębu, który od kwietnia do października był dekorowany wazonami, donicami z kwitnącymi kwiatami. Nazywano go „Dębem Lulu“. Wokół rozmieszczone stały ławki i stoliki wykonane z grubych konarów, pozostałych po wycięciu pni i gałęzi drzew. Było to ulubione miejsce wypoczynku, kontemplacji i inspiracji do prowadzenia licznej korespondencji księżnej Doroty Talleyrand-Périgord.
Oranżeria.
Szklarnia-Cieplarnia, Palmiarnia, lub, jak podają różne źródła, Kwiaciarnia - miejsce usytuowane na wschód od pałacu. Znajdowało się na wprost Zacisza Doroty. Szklarnia wzniesiona w tysiąc osiemset czterdziestym ósmym roku, według projektu nieznanego twórcy lub prawdopodobnie radcy budowlanego Versena, w stylu arkadowym z ryzalitem środkowym, o wystroju centralnie usytuowanego salonu (późny klasycyzm) była zimowym ogrodem pod szkłem i ogrodem na zewnątrz z licznymi gazonami i rzeźbami. Budynek pełnił funkcję przechowalni drzewek pomarańczowych i cytrynowych, które w okresie wiosenno-letnim wystawiono przed palmiarnią na dziedzińcu i podjeździe pałacowym. Znacznie przebudowana w latach tysiąc osiemset siedemdziesiąt siedem, tysiąc osiemset siedemdziesiąt osiem. Budynek służył jako miejsce ekspozycji roślin ozdobnych hodowanych w ogrodnictwie książęcym o specjalnym układzie roślin: zimą z kameliami, azaliami i rododendronami oraz delikatnymi pochodzącej ze strefy zimnej, zaś latem z roślinami liściastymi i wszelkiej maści kwiatami. Osobliwością palmiarni była olbrzymia palma wachlarzowa, uznawana za jedną z największych w Europie. Po roku tysiąc osiemset osiemdziesiątym dziewiątym usunięta, brak warunków do dalszej hodowli. Budynek palmiarni nie zachował się do czasów obecnych. Przechodząc dalej napotykamy Staw Karpiowy od strony północnej i Domek Wędkarski.
Oranżeria.
Szklarnia-Cieplarnia, Palmiarnia, lub, jak podają różne źródła, Kwiaciarnia - miejsce usytuowane na wschód od pałacu. Znajdowało się na wprost Zacisza Doroty. Szklarnia wzniesiona w tysiąc osiemset czterdziestym ósmym roku, według projektu nieznanego twórcy lub prawdopodobnie radcy budowlanego Versena, w stylu arkadowym z ryzalitem środkowym, o wystroju centralnie usytuowanego salonu (późny klasycyzm) była zimowym ogrodem pod szkłem i ogrodem na zewnątrz z licznymi gazonami i rzeźbami. Budynek pełnił funkcję przechowalni drzewek pomarańczowych i cytrynowych, które w okresie wiosenno-letnim wystawiono przed palmiarnią na dziedzińcu i podjeździe pałacowym. Znacznie przebudowana w latach tysiąc osiemset siedemdziesiąt siedem, tysiąc osiemset siedemdziesiąt osiem. Budynek służył jako miejsce ekspozycji roślin ozdobnych hodowanych w ogrodnictwie książęcym o specjalnym układzie roślin: zimą z kameliami, azaliami i rododendronami oraz delikatnymi pochodzącej ze strefy zimnej, zaś latem z roślinami liściastymi i wszelkiej maści kwiatami. Osobliwością palmiarni była olbrzymia palma wachlarzowa, uznawana za jedną z największych w Europie. Po roku tysiąc osiemset osiemdziesiątym dziewiątym usunięta, brak warunków do dalszej hodowli. Budynek palmiarni nie zachował się do czasów obecnych. Przechodząc dalej napotykamy Staw Karpiowy od strony północnej i Domek Wędkarski.